برنامه جهانی غذا در گزارش جدید خود اعلام کرده که به دلیل کمبود منابع مالی، برنامه درمان سوءتغذیه در افغانستان تا ۶۰ درصد کاهش یافته و این کاهش گسترده به معنای عدم درمان ۱.۷ میلیون زن و کودک در معرض خطر سوءتغذیه شدید است.
برنامه جهانی غذا افزوده است که این وضعیت در حالی رخ می‌دهد که بحران غذایی و شرایط سخت اقتصادی در افغانستان همچنان تشدید می‌شود.
طبق این گزارش، سوءتغذیه در افغانستان به یکی از بحران‌های انسانی تبدیل شده است. در حال حاضر، نرخ سوءتغذیه در کشور به بالاترین حد خود رسیده و میلیون‌ها نفر، به ویژه زنان و کودکان، از دریافت درمان‌های ضروری محروم هستند.
این نهاد ملل متحد می‌گوید که به دلیل کاهش منابع مالی، برنامه جهانی غذا مجبور به کاهش سطح کمک‌های غذایی و درمانی خود شده‌است که تأثیرات منفی آن بر سلامت عمومی، به‌ویژه در مناطق دورافتاده و محروم بیشتر احساس می‌شود.
بربنیاد این گزارش این وضعیت خطرات زیادی را برای جمعیت‌های آسیب‌پذیر به همراه دارد.
در این گزارش آمده است که زنان باردار و کودکان زیر پنج سال که بیشترین آسیب را از سوءتغذیه می‌بینند، در معرض بیماری‌ها و مرگ و میرهای ناشی از کمبود تغذیه قرار دارند.
ملل متحد هشدار داده است اگر وضعیت به همین منوال ادامه یابد، نرخ سوءتغذیه می‌تواند در ماه‌های آینده به طور چشمگیری افزایش یابد و منجر به بحران‌های جدی‌تر در بخش‌های بهداشت و درمان شود.
برنامه جهانی غذا همچنین تأکید کرده است در صورتی که منابع مالی کافی برای اجرای برنامه‌های درمانی تأمین نشود، این بحران می‌تواند در کوتاه‌مدت به شدت زندگی میلیون‌ها نفر را تهدید کند.
طبق این گزارش، به‌ویژه در مناطق روستایی و مناطق با دسترسی محدود به خدمات بهداشتی، بسیاری از خانواده‌ها قادر به تأمین نیازهای اولیه غذایی خود نیستند و به همین دلیل سوءتغذیه همچنان یکی از مهم‌ترین مسائل بهداشتی در کشور باقی مانده است.
در همین حال، بحران‌های ناشی از تحولات سیاسی و کاهش کمک‌های بشردوستانه بین‌المللی وضعیت را پیچیده‌تر کرده است.
برای مقابله با این چالش‌ها، برنامه جهانی غذا و سایر سازمان‌های بشردوستانه به دنبال بسیج منابع بیشتر و همکاری‌های بین‌المللی هستند، اما با توجه به محدودیت‌های موجود، این تلاش‌ها هنوز نتایج مطلوبی نداشته است.
برنامه جهانی غذا همچنین اعلام کرده است که در پاسخ به نیازهای فزاینده، آنها در حال تجدید تخصیص منابع به مناطق بحرانی هستند، اما این تغییرات نمی‌تواند به سرعت پاسخگوی نیازهای فوری باشد.
در این گزارش آمده است که برای مقابله با این بحران، تقویت همکاری‌های بین‌المللی و حمایت از برنامه‌های غذایی و درمانی ضروری است تا بتوان از افزایش سوءتغذیه و مشکلات بهداشتی در آینده جلوگیری کرد.
